Oławski Ośrodek Kultury wypełniony dziećmi i rodzicami. Atmosfera w której czuć lekkie napięcie – wszak to jednak konkurs. – Czy moja praca się spodobała? Jak ją ocenili oławianie? – te pytania towarzyszą zaciskaniu kciuków przez młodych artystów, ich rodziców i nauczycieli. Przy wejściu na salę widowiskową można było obejrzeć niemal 50 prac  stworzonych przez dzieci i młodzież ze szkół współpracujących z Hospicjum Domowym Caritas Archidiecezji Wrocławskiej w Oławie.

– To było bardzo trudne zadanie – mówi Sławek Graczyk koordynator wolontariatu hospicjum – zarówno dla dzieci jak i nauczycieli. Po raz 7 zorganizowaliśmy konkurs plastyczny w tym roku pod hasłem „Nie jesteś sam”.

Dzieciaki i młodzież przygotowała około 50 prac konkursowych.  Na 3 tygodnie zostały wystawione w Termach Jakuba w Oławie. Wszyscy odwiedzający mogli je oglądać i głosować.  – Przez całe ferie i jeszcze tydzień poprzedzający kilkaset osób co dzień gościło w Termach Jakuba, więc myślę że odbiór był szeroki, widziałam reakcje ludzi – opowiada Marta Możejko, wolontariuszka hospicjum.

Prace się bardzo podobały, oławianie oddali kilkaset głosów. Każda była ciekawa i każda inna:

– Drogi są bardzo różne – wyjaśnia Sławek – można powiedzieć, że jeśli wisi tu 50 prac to też jest 50 sposobów opisania tych dróg. Każdy poradził sobie tak, jak potrafił. Są prace kolorowe, są też przepiękne czarno-białe, każdy w inny sposób przedstawiania to jak widzi cierpienie. Każda z nich jest na temat, w różny sposób, w różnym kontakcie, ale jest na temat.

Zwycięzcami w poszczególnych kategoriach zostali:

Klasy I – IV

1. Staś Kownacki (klasa 0 SP w Gaci)
2. Zosia Kownacka (klasa II SP w Gaci)

Klasy V – VIII

1. Zuzanna Kawalerska(klasa VII c SP nr 6 w Oławie)
2. Nadia Tucholska (klasa V SP nr 1 w Oławie)
3. Daria Białek (klasa V SP nr 5 w Oławie)

Liceum

1. Bartek Strycharczuk ( Klasa I b, LO w Oławie)

– Wszystkie konkursy my uważamy za przyczynek do refleksji, do zastanowienia się, do zatrzymania się na pewnymi problemami- opowiada Marta – Te konkursy poprzedzamy rozmowami, nauczyciele czy katecheci robią w szkołach wprowadzenie. To nie jest temat, hasło rzucone gdzieś kompletnie z powietrza. Jeździmy na warsztaty do szkół, mamy okazję porozmawiać na temat choroby, cierpienia i tego co może zrobić nawet najmniejszy człowiek. A dzieci mają wrażliwość, dzieci mają też jakąś potrzebę wypowiedzenia się, ponieważ podejmują się nawet tak trudnych form jak prace literackie dotyczące zagadnień związanych z ideą hospicyjną – dodaje wolontariuszka.

– Dzieci od wielu lat pomagają nam tak naprawdę na wielu różnych etapach, w wielu miejscach. –  mówi Adam Dziadura, lekarz hospicjum domowego wrocławskiej Caritas –Dzieci same z siebie wnoszą pewną energię, przyjmowanie świata takiego jakim jest, wnoszą pewną spontaniczność, radość. Są to rzeczy które są niezbędne i bardzo, bardzo potrzebne i pacjentom i personelowi. – dopowiada doktor.

– Sama jestem matką i wiem, zdaję sobie sprawę, że rodzice unikają takich tematów, pytań o śmierć, odchodzenie. – dopowiada Marta. – Jak to się dzieje? Gdzie ten człowiek się później znajduje? Jak sobie z tym radzić? Dobre jest to, jeśli dzieci takim pytaniem mobilizują rodziców do odpowiedzialnego, mądrego rozmawiania, podołania tematowi. –

Dzieci przygotowały program artystyczny, którym promują hospicjum, który ściąga mieszkańców Oławy i okolic aby zainteresować ich tym tematem.

–Możemy coś więcej powiedzieć o chorobie, o sytuacji nieuleczalności – podkreśla Adma Dziadura.

Teraz  będzie czas na to aby przygotować, tak jak co roku, żonkile – żółte kwiaty, symbol solidarności z osobami chorymi na nowotwory. Personel i wolontariusze będą prosić szkoły, nauczycieli, dzieci o wykonanie żonkili, aby mogli w tym roku mogli rozdać je darczyńcom w zamian za oferowane pieniądze na rzecz hospicjum.