Relikwie św. Jadwigi zostały przekazane wrocławskiej Caritas. – Cieszymy się, że mamy tak blisko naszą patronkę, która nas inspiruje już od 800 lat – zaznaczył ks. Dariusz Amrogowicz, dyrektor Caritas Archidiecezji Wrocławskiej. Uroczystość miała miejsce podczas Nadzwyczajnego Zjazdu Parafialnych Zespołów Caritas.

Instalacja relikwii świętej patronki miała miejsce podczas Nadzwyczajnego Zjazdu Parafialnych Zespołów Caritas, 25 lutego br.. W kaplicy seminaryjnej niemal 200 wolontariuszy uczestniczyło w Eucharystii, której przewodniczył ks. inf. Józef Pater. Wspólna modlitwa rozpoczęła się od przekazania relikwii św. Jadwigi, które przekazał kustosz Trzebnickiego sanktuarium. Ksiądz Pater odczytał dokument potwierdzający autentyczność relikwii, natomiast ks. Emmanuel Rus, salwatorianin wręczył relikwiarz księdzu Dyrektorowi wrocławskiej Caritas. Święta będzie towarzyszyć zjazdom i spotkaniom oraz peregrynować po parafiach, gdy będzie się w nich odbywać Dominica Caritatis – Niedziela Caritas.

Okolicznościowa homilia wygłoszona przez księdza Józefa Patera przybliżyła nie tylko sylwetę patronki, ale również nakreśliła obraz średniowiecza – okresu niezwykłego rozwoju duchowego i budowania wielkiej wrażliwości zarówno religijnej jak i społecznej. Święta Jadwiga została ukazana jako wspaniały wzór dla współczesnych kobiet. Przekazy mówią nam, że podczas swojej edukacji u benedyktynek w Kitzingen nauczyła się czytać i pisać, rozumiała łacinę, zgłębiała zasady muzyki i śpiewu kościelnego, iluminacji ksiąg, poznała Biblię i żywoty świętych; nabyła też wiele praktycznych umiejętności związanych z prowadzeniem gospodarstwa domowego, robotami ręcznymi, ziołolecznictwem, pielęgnacją chorych… – W Muzeum Archidiecezjalnym mamy fragment szat zdobionych przez św. Jadwigę, z haftem wykonanym złotą nicią na czerwonym jedwabiu. Przy czym warto dodać, że nie był on wykonany z pomocą metalowych igieł, wówczas jeszcze nieznanych, zastępowały je rybie ości. Wykonać z ich pomocą taki ornament to prawdziwa sztuka – wyjaśniał ks. Józef  Pater. – Wykształcona, oczytana, potrafiąca zarządzać zarówno domem jak i całym księstwem, nie zaniedbywała swoich zadań jako żona i matka siedmiorga dzieci.

Kaznodzieja podkreślił, że wbrew obiegowym opiniom kobiety w średniowieczu miały rozległe możliwości działania – czego przykładem jest właśnie św. Jadwiga i jej inicjatywy na polu społecznym, charytatywnym, ale i dotyczącym innych sfer życia księstwa (np. mediacje w sporach, udział w uwolnieniu męża z niewoli). – Zauważmy, że pierwsze zapisane zdanie w języku polskim w Księdze Henrykowskiej z XIII w. zawiera słowa chłopa proponującego żonie: “Day ut ia pobrusa, a ti poziwaj” (“Daj, ja pomielę, a ty odpocznij”) – przypomniał ks. Józef Pater. – A dziś, gdy oboje małżonkowie wrócą z pracy do domu, mąż jest często skłonny powiedzieć: “Gotuj obiad, a ja pooglądam wiadomości” – dodał z uśmiechem.

Jadwiga prowadziła bardzo surowe pokutnicze życie, nosiła włosienicę, praktykowała nocne czuwania, liczne posty. Była surowa dla siebie, ale bardzo wyrozumiała i serdeczna dla innych. Jej niezwykle aktywne życie czerpało swą inspirację i siłę z modlitwy oraz bliskiej więzi z Chrystusem. W pracy nad sobą księżna  z wielkim wysiłkiem walczyła w sobie z przezwyciężeniem takich odruchów jak duma i pycha, związanych z jej pochodzeniem i piastowanym stanowiskiem. Tu warto przypomnieć zachowanie się Jadwigi, gdy jej mąż Henryk dostał się do niewoli Konrada Mazowieckiego  – przypominał ks. Pater. – Jadwiga boso i pieszo poszła do mazowieckiego księcia, by błagać o uwolnienie męża i w ten sposób zapobiegła rozlewowi krwi w kolejnej bratobójczej wojnie.

Nadzwyczajny Zjazd pozwolił przybliżyć sylwetki dwojga świętych, patronów tego roku. Święta Jadwiga wspominana jest szczególnie z racji popadającego w archidiecezji wrocławskiej Roku Jadwiżańskiego obchodzonego w 750 rocznicę jej kanonizacji. Drugim świętym jest Brat Albert Chmielowski, czczony w setną rocznice śmierci w całej Polsce. Tych dwoje patronów zasłynęło ze swojej wrażliwości na sprawy najuboższych i wykluczonych. Bezdomni i chorzy, nędzarze i sieroty znajdowali u nich pomoc i pociechę. Są to też doskonali patroni i inspiratorzy dla wolontariuszy Parafialnych Zespołów Caritas.

Druga część Nadzwyczajnego Zjazdu przybliżyła sylwetki tych wielkich polskich świętych. Siostra Aleksandra tłumaczyła skąd siłę i inspirację czerpał brat Albert, który wiele godzin i dni spędzał w swej tatrzańskiej pustelni. Ks. Emmanuel Rus podjął temat duchowości św. Jadwigi przedstawiając przekazy opowiadające o jej pobożności i podejmowanych dziełach miłosierdzia.

Spotkanie zakończyło wezwanie do wszystkich wolontariuszy, aby stali się rzecznikami Caritas. Temu służy nie tylko przekazywanie informacji dotyczących poszczególnych akcji, ale również formacja duchowa, której byli udziałem podczas zjazdu.

Na zakończenie po wspólnej modlitwie na uczestników czekał gorący posiłek i możliwość rozmów w kuluarach, tak aby podzielić się swoim doświadczeniem i zapytać o równe kwestie dotyczące działalności Parafialnych Zespołów Caritas.